Don't cry Babe!
Za oknem smutne zwłoki liści
wiszą na drzewie niczym samobójcy
Ofiary strasznej epidemii chłodu i bezsłońca
Ludzie, ostatnie niedobitki cywilizacji
nieufnie mijają podobnych do nich barbarzyńców
zazdroszczą psom na smyczy wolności,
zamknięci w ciasnych klatkach cudzych umysłów
Rozum wprowadził stan epidemii
każde uczucie przechodzi kwarantannę
ale może już jesteśmy zarażeni
i te wysiłki są na marne?
zakaz zgromadzeń, rozrywki wyklęte
wszelkie kontakty spod prawa wyjęte
maseczka nie uchroni,
gdy serce układasz na dłoni
Chciałbym umieć powiedzieć „żegnaj”
chciałbym umieć odwrócić się i pójść dalej
chciałbym wiedzieć jak zamknąć serce w stalowej trumnie
chciałbym nie widzieć obojętnego spojrzenia
chciałbym nie znać znaczącego milczenia
chciałbym nie czekać nadaremno na cień uśmiechu
Chciałbym iść razem do kina na głupią komedię i śmiać się z nieudanych gagów
chciałbym robić razem ciasto, cały umorusany mąką
chciałbym kolekcjonować wspólne zdjęcia z fotobudki z głupimi minami…
Dzika i niezrozumiała
radość z życia, radość z istnienia
czy miłość to strona cała?
czy tylko część naszego znaczenia?
dusza się błąka na krawędzi zrozumienia,
uśmiech w grymas i na powrót się zmienia
Czyż takie są koleje szczęścia poszukiwań?
że serce na kawałki przed tym rozrywam?
Nie wiem czy jakaś dobroduszna wiedźma mnie zaklęła
i szczęście kroplami czystymi na mnie spływa
Nigdy nie dostaję pełnego naczynia,
pozostaję w stanie niespełnionego spełnienia
Z tobą chcę szczęście dzielić na pół.
To zdanie nie jest prawdą, bo
Z tobą szczęście mnoży się razy dwa…
Radość jest w nas. Nigdy nie daj sobie wmówić, że Twoje szczęście zależy od czyjegoś widzimisię
ciesz się tym co Cię spotyka, a przybędzie ci zmarszczek mimicznych.
wtedy wszyscy będą wiedzieć, że pokazałeś środkowy palec mrokowi duszy…
Dziś nasze anioły stróże mają wolne,
Możemy przeżyć najcudowniejsze okropieństwa
Poszły nawet przyjaciółki namolne
Byśmy wkroczyli do magicznego królestwa
gdzie każdy uśmiech, każde miłe słowo
jest droższe od bogactwa świata
Nasze okulary niepomalowane na różowo
a jednak do słońca radośnie duch wzlata
Najcudowniejsze dusze chowają się za niewidzialną ścianą płaczu wymurowaną na kształt uśmiechu przez mrocznego murarza krzywdy.
Kupuję każdą sekundę szczęścia, płacąc milionami igieł wczorajszej rozpaczy.
Przy tym kursie wymiany przeżyję jeszcze kilka chwil radości.